Sunday, February 10, 2013

ಸಖಿಯರಿಗೆ ಸಲಹೆಗಳು

ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದೆ...ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಆಕೆ ಸಿಕ್ಕರು..ಮಾತು ಮಾತಲ್ಲೇ ಆಕೆ ತನ್ನ ಸಮಸ್ಯೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹೇಳಿಕೊಂಡರು..ನಾನು ತಾಳ್ಮೆ ಇಂದ ಕೇಳಿಸಿಕೊಂಡೆ..
"ಶಮ್ಮಿ, ನಂಗೆ ಇತ್ತೀಚೆಗೆ ಶುಗರ್ ಶುರು ಆಗಿದೆ ಅಂತ ಭಯ ಕಣ್ರೀ,ತೂಕ ಬೇರೆ ಒಂದೇ ಸವನೆ ಜಾಸ್ತಿ ಆಗ್ತಿದೆ.ಏನು ಮಾಡೋದು ಗೊತ್ತಾಗ್ತಿಲ್ಲ...ಯಾವುದರಲ್ಲೂ ಆಸಕ್ತಿ ಇಲ್ಲ.." ನಾನು ಸಮಧಾನ ಹೇಳಿದ ಮೇಲೆ ಆಕೆ ಹೋದದ್ದು
ಆಕೆಯ ವಯಸ್ಸು ಹೆಚ್ಚೆಂದರೆ ೪೦ ಇರಬಹುದು.ಆಕೆಯೇಕೆ,ನನ್ನ ಅಕ್ಕ-ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯವರದ್ದೆಲ್ಲಾ  ಇದೇ ವರಾತವೇ..
ನನ್ನ ಅಕ್ಕಂದಿರೇ,ತಂಗಿಯರೇ..ನಿಮಗೊಂದಷ್ಟು ಉಪಯುಕ್ತ ಸಲಹೆಗಳು ಇಲ್ಲಿವೆ..ಪಾಲಿಸಿದರೆ ನಿಮಗೇ ಒಳ್ಳಿತು..
೧) ೩೦ ದಾಟಿದ ನಂತರ ಪ್ರತಿ ವರುಷಕ್ಕೊಮ್ಮೆ ತಪ್ಪದಂತೆ ತಪಾಸಣೆ ಮಾಡಿಸಲೇಬೇಕು
೨)ಮನೆಯ ಕೆಲಸ ಈಗ ಮುಂಚಿನಂತೆ ಕಷ್ಟವಲ್ಲ. ಗಂಡ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಕಳುಹಿಸಿದ ಮೇಲೆ ಉಳದಿರುವ ಚೂರು ಪಾರು ಕೆಲಸ ಮುಗಿಸಿ ಧಾರಾವಾಹಿ ನೋಡುತ್ತೀರಿ..ಅದರ ಬದಲು ಒಂದಷ್ಟು ನಿಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿಗ ಮುದ ತರುವ ಹವ್ಯಾಸಗಳಲ್ಲಿ ತೊಡಗಿಕೊಳ್ಳಿ
೩)ದಿನಾ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಎದ್ದು ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯ ಗೆಳತಿಯ ಜೊತೆ ವಾಕಿಂಗು ಅಂತ ಹೋಗುತ್ತೀರಿ..ಸರಿಯೇ..ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ವಾಕಿಂಗಿಗಿಂತ ಮಾತಾಡುವದೇ ಜಾಸ್ತಿ..ಆದಷ್ಟು ಮೌನವಾಗಿ ನಡೆವುದನ್ನ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡಿ
೪)ಮನೆಯಲ್ಲೇ  ಇದ್ದೀನಿ  ಹೇಗೆ ಇದ್ದರೇನು ಅನ್ನೋ ತಾತ್ಸಾರ ಬೇಡ,ಸ್ವಂತ ಕುಶಿಗಾದರೂ ಅಲಂಕರಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ, ನಿಮ್ಮ ದೇಹ ವಯಸ್ಸಿಗೆ ಒಪ್ಪುವ ಉಡುಗೆ ತೊಡುಗೆ ಹಿತವಾದ ಅಲಂಕಾರವಿರಲಿ
೫)ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಮಿಕ್ಕಿದ್ದನ್ನೆಲ್ಲಾ ತಿನ್ನಲು ನೀವು ಕಸದಬುಟ್ಟಿಯಲ್ಲ...ತಿನ್ನುವುದರ ಮೇಲೆ ಗಮನವಿರಲಿ..ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾಗಿ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡಿದರೆ ರುಚಿಕರವಾಗೂ ಇರುತ್ತದೆ.  ದಂಡವೂ ಆಗುವುದಿಲ್ಲ..
೬)ಕಂಡವರನ್ನು ನೋಡಿ  ಕರುಬವುದು, ಆಡಿಕೊಳ್ಳುವದನ್ನ ಬಿಟ್ಟುಬಿಡಿ..ಇದರಿಂದ ಮತ್ತಷ್ಟು ಶಾಂತಿ ಹೆಚ್ಚಾದೀತೇ ಹೊರತು ಬೇರೆ  ಉಪಯೋಗ ಇಲ್ಲ
೭)ಗಂಡ ಮನೆಗೆ ಬರುತ್ತಿದ್ದ ಹಾಗೆ ಅದು-ಇದು ಸುದ್ದಿ ತೆಗೆದು ಬೇಸರಿಸಬೇಡಿ..ನಗುನಗುತ್ತಾ  ಮಾತಾಡದಾ ಕೆಲಸದ ಆಯಾಸ ಅವರಿಗೆ ಪರಿಹಾರ ಆದಂತಾಗುತ್ತೆ.
೮)ಹಿತವಾದ ಹಾಸ್ಯವನ್ನ ಬದುಕಿನಲ್ಲ ಅಳವಡಿಸಿಕೊಳ್ಳಿ..


Sunday, January 6, 2013

ದುಡಿಯುವ ಮಹಿಳೆ ಸಬಲೆಯೇ??

ಅದು ಎಂದಿನಂತೆಯೇ ಒಂದು ದಿನ..ಅಜ್ಜಿ ಬಂದಿದ್ದರು..ಅಜ್ಜಿ ಅಂದರೆ ಸಾಕಾಗದು..ಹುಣಸೇಕೊಪ್ಪದ ಅಜ್ಜಿ,ಕಥೆ,ಹಳೇ ಹಾಡುಗಳ ಉಗ್ರಾಣ ಎಂದರೆ ನಿಮಗೂ ಅರ್ಥವಾದೀತು..ಮಾತು ಮಾತಾಡುತ್ತಾ ಅಜ್ಜಿ ಕೇಳಿದೆ..
"ನೀವು ಮೊನ್ನೆ ಯು ಸ್ ಎ ಹೋಗಿದ್ದ ಕಥೆ ಹೇಳ್ತೀನಿ ಅಂದ್ರಿ ಹೇಳಲೇ ಇಲ್ಲ",
ಅಜ್ಜಿ ,
"ಹೇಳ್ತೆ ತಡೆ...ಅದಕ್ಕಿಂತ ಮೊದ್ಲು ನಿನ ಕಥೆ ಕೇಳನ..ಹೇಳು..ಆ ಶಣ್ಣ ಪಾಪುನಾ ಕಂಡವರ ಕೈಲಿ ಬಿಟ್ಟೂ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಯಾಕೆ ಹೊಂಟೆ??ನಿಂಗೆ  ಎಂತು ಕಮ್ಮಿ ಮನೇಲಿದ್ದು ಕೆಲ್ಸ ಮಾಡ್ಕಂಡು ಹೋಗಕ್ಕೆ??"
ನಂಗೆ ಗೊತ್ತಿತ್ತು ಈ ಪ್ರಶ್ನೆ ಬಂದೇ ಬರುತ್ತೆ ಅಂತ,
ಹೇಳಬಹುದಿತ್ತು,
ನನಗೆ ಇಷ್ಟ ಇಲ್ಲ,ಆದರೆ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಅಂತ,
ಆದರೆ ಸತ್ಯ ಸಂಗತಿ ತಿಳಿದರೆ ನನ್ನವನಿಗೂ ಸೇರಿಸಿ ಬೈದಾರು ಅನ್ನೋ ಭಯ,
ಅದಕ್ಕೆ "ನನ್ನಿಷ್ಟ ಅಂತ ಸೇರಿಕೊಂಡೆ..ಅದಕ್ಕೆ ಇದಕ್ಕೆ ಅಂತ ನನ್ನ ಪುಟ್ಟ ಪುಟ್ಟ ಕರ್ಚಿಗೂ ಅವನ  ಮುಂದೆ ಕೈ ಚಾಚಬೇಕಲ್ಲಾ,ಅದು ಹಂಗು ಅನಿಸ್ತದೆ ,ಬೇಡ ಅಂತ"
"ಅದಕ್ಕೆ?? ಹಂಗು ಹೆಂಗಾಗ್ತು ಮಗಳೇ,ನೀ ಮನೇಲಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನ ಗಂಡನ್ನ ನೊಡ್ಕಂಡು ಹೋಗದು ಏನು ಕಮ್ಮಿ ಕೆಲಸಾನಾ??ಕಂಡವರ ಕೈಲಿ ಮಕ್ಕಳನ್ನ ಬಿಡ್ತೆ,ಅವು ತಿನ್ನಿಸ್ತ್ವಾ,ಚೆನಾಗ್ ನೊಡ್ತ್ವಾ ಎಂತ ಗ್ಯಾರಂಟೀ??"
ನನ್ನಿಂದ ಮಾತಿಲ್ಲ...
ಹೌದಲ್ಲ..ಮಾತಾಡಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ...
ಸತ್ಯ ಕಣ್ಣೆದುರಿಗೆ ಇರುವಾಗ??ಮನೆ ಕೆಲಸವೇನು ಕಮ್ಮಿ ಕೆಲಸವೇ??ಕಣ್ಣಿಗೆ ಕಾಣಿಸದು ಅಷ್ಟೇ...
"ನಂಗೆ ಗೊತ್ತು,ನೀ ಎಂತಕ್ಕೆ ಹೇಳ್ತಾ ಇಲ್ಲೆ ಅಂತ..ಅವನ ವಹಿಸ್ಕಂಡು ಬಂದದ್ದು ಅತೀ ಆತು ಮಗಳೆ..ನೋಡು..ನಮ್ಮ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ನಂಗ ಅಡಿಗೆ ಮಾಡ್ಕಂಡು,ಮಕ್ಕಳ ಒಗಾತಿ ನೋಡ್ಕಂಡು,ಗಂಡನ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಸಮನಾಗಿ ಭಾಗಿ ಆಗ್ತಿದ್ಯ..ಅವಾಗ ಈ ಮೇಲಾಟ ಎಲ್ಲಾ ಇರ್ಲೆ,ಈಗ ಮಗಳೇ,ನೀ ಹೊರಗೂ ಸುಸ್ತಾಗಿ ಬಂದು ಮನೇ ಕೆಲಸಾನೂ ಮಾಡಕ್ಕು,ಮಗನ್ನ ಆಸೆ ಪ್ರೀತಿ ಎಲ್ಲಾ ಹಕ್ಕು ಕಿತ್ಕಂಡ್ ನಾ ದುಡೀತಿದ್ದಿ ಅಂದ್ರೆ ಅದ್ಯಾವ ತರದ ಸ್ವಾತಂತ್ರ..ನಿನ್ನ ಆರ್ಥಿಕ ಸ್ವಾತಂತ್ರದ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಹಳ್ಳಕ್ಕೆ ನಿಮ್ಮನ್ನ ದೂಡ್ತಾ ಇರೋದು ಈ ಸಮಾಜ..ನೀ ಎಂತದ್ದೇ ಹೇಳು..ನಿಜ್ವಾಗ್ಲೂ ದುಡಿಯೋ ಹೆಣ್ಣು ಶೋಷಿತಳು"
ಅಜ್ಜಿಯ ಮಾತು ಕೇಳಿ ನನಗೆ ಅನ್ನಿಸಿದ್ದು ಒಂದೆ ...ಹೇಳಿ..ನಾವು ದುಡಿಯುವ ಮಹಿಳೆಯರು ಸಬಲೆಯರೇ??